พาไปกินอิชิรันราเมงกลางกรุงโตเกียว
หลายคนน่าจะเคยได้ยินชื่อ ‘อิชิรัน ราเมง’ (Ichiran ramen) มาบ้างใช่ไหมคะ เราก็เป็นหนึ่งในนั้น คิดว่าคงเป็นอาหารที่แบบมีชื่อหรืออะไร ทริปญี่ปุ่นครั้งนี้ก็ได้ลองชิมด้วยตัวเอง บอกเลยว่า คุ้มค่ากับการรอคอยมากกกกค่า
ร้านที่จะไปกันวันนี้อยู่แถวสถานี JR อูเอะโนะ ในกรุงโตเกียว เป็นร้านเล็ก ๆ ที่ภายในไม่คับแคบเลย ยามเย็นแบบนี้ มีลูกค้าต่อแถวแน่นขนัด (เราไปถึงนั่นราว ๆ 6 โมงเย็น) ร้านข้าง ๆ เป็นคาเฟ่เล็ก ๆ มีสไตล์เหมือนกัน คนยังไม่ต่อแถวคอยเหมือนราเมงเลย
รอประมาณ 20 นาทีเห็นจะได้ ระหว่างนั้นมีพนักงานมาแจกใบออเดอร์ให้ คอยทักทายต้อนรับลูกค้าประหนึ่งพวกคุณเป็นเหยื่อที่ติดกับแล้ว ห้ามไปไหนเด็ดขาด (ฮา) มองซ้ายขวา ส่วนใหญ่จะเป็นนักท่องเที่ยวอย่างคนจีน เกาหลี ฝรั่งบ้าง คนญี่ปุ่นเองตอนนั้นมาในชุดทำงาน อารมณ์กินก่อนกลับบ้าน
เพื่อนคนญี่ปุ่นที่อุตส่าห์พามา เขาบอกว่า อิชิรันราเมงเนี่ย ไม่ได้เป็นของขึ้นชื่อหรืออะไรหรอก ก็คือราเมงธรรมดา ๆ นี่แหละ แถมราคาออกจะแพงสักหน่อย ราว ๆ 900 เยน... แต่เรา... ด้วยความเป็นคนต่างด้าว ได้ยินชื่อก็คิดว่ามันคงแปลก ที่อื่น (บ้านเรา) ไม่มี ก็เลยดูเห็นเป็นของน่าสนใจ น่าลองเป็นธรรมดา (อารมณ์แบบคนต่างชาติที่มากินผัดไท ต้มยำกุ้งน่ะ)
ใบออเดอร์ที่พนักงานให้มาเลือกก็จะประมาณในรูปนี้แหละ เลือกออพชั่นตามใจ เข้าไปในร้านก็ออเดอร์จากเครื่องอัตโนมัติชำระเงินลงไป (รับเฉพาะเงินสด) ได้ ‘ทิกเก็ต’ ใบเล็ก ๆ มา จากนั้นก็หาที่นั่งว่าง ๆ ส่งทิกเก็ตนั้นให้พ่อครัวจากช่องด้านหน้าที่นั่ง จากนั้น พ่อครัวก็จะปิดม่านกลับเข้าไปปรุงราเมงให้เรา ระหว่างนั้นก็สำรวจรอบ ๆ ที่นั่ง มีกระดิ่งเรียกพนักงาน ช้อน ตะเกียบ แก้วน้ำ และก็อกน้ำดื่ม (ฟรีจ้าาา) หากใครอยากสั่งเครื่องดื่มอื่น ๆ ก็มีบริการเช่นกันค่ะ
บริเวณที่นั่ง จัดเป็นเคาน์เตอร์ มีฉากกั้นซ้าย ขวาที่สามารถพับหรือกางได้ และม่านเปิดปิดได้ด้านหน้า อาจไม่เหมาะกับคนที่ไปกับกลุ่มเพื่อนเท่าไร คนส่วนใหญ่เห็นกินแล้วก็ไป ไม่ได้มานั่งสนทนากันระหว่างมื้ออาหาร คนข้างในก็ดูวุ่นวายกันไม่แพ้หน้าร้านเลย ทุกคนดูทำงานกันอย่างคล่องแคล่ว เมื่อราเมงพร้อมเสิร์ฟ พ่อครัวจะเปิดม่านด้านหน้าพอให้ลอดชามมาได้ส่งให้และปิดลงอย่างไวมือราวกับกลัวเราแอบเห็นความวุ่นวายด้านใน
เราสั่งทงคัตสึราเมงมา จริง ๆ แล้วอิชิรันราเมง มีเพียงทงคัตสึเท่านั้นนะคะ ถึงจะมีแค่ทงคัตสึ ก็ไม่ใช่ว่าไร้สีสัน เพราะมีออพชั่นมากมายให้เลือก (หากใครนึกไม่ออก แลดูคล้ายบะหมี่จับกังที่เราคุ้นตากันดีค่ะ) บางคนชอบเส้นมาก เส้นน้อย ต้องการเพิ่มหรือลดเครื่องบางอย่าง ก็วงกลมเลือกจากใบออเดอร์นี้ได้ ปริมาณที่เห็นนี่ มากกว่าที่เรากินปกติครึ่งนึงเลยแหละ แต่ทุกอย่างนั้นถึงเนื้อถึงน้ำมาก ๆ น้ำต้มกระดูกหมูเคี่ยวกลมกล่อมหอมได้ที่ หมูชาชูนุ่ม ๆ เต็ม ๆ แผ่น แต่งรสมาด้วยซอสพริกสีแดงนี้ที่ว่ากันว่ามีส่วนประกอบมากถึง 30 ชนิด และสาหร่ายแผ่นบาง เส้นราเมงที่ลวกสุกพอดี ทุกอย่างครบเครื่อง ไม่มีบกพร่องเลย
บริเวณของร้าน ไม่ได้สมัยใหม่จนเกินไป แต่ก็ไม่โบราณจนดูขาดชีวิตชีวา ทางเดินกว้างขวางดี มีไม้แขวนเสื้อสำหรับให้ถอดเสื้อตัวนอกได้ ไม่มีบริกรมาเคยบริการ เพราะว่าทุก ๆ อย่างถูกเสิร์ฟและจัดเก็บจากพ่อครัวด้านในค่ะ บริเวณรับรองลูกค้า จะมีพนักงานเพียงไม่กี่คน ที่คอยอำนวยความสะดวกเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้บรรดาลูกค้าเท่านั้นค่ะ
วิธีการรับประทานนั้น มีเคล็บลับอยู่ว่า เมื่อได้รับมาแล้วอย่าเพิ่งใจร้อนคนทาเระสีแดงนั้นให้ละลาย แต่ให้เริ่มจากค่อย ๆ ชิมน้ำซุปกระดูกหมูนั้นสักหน่อยก่อน และคนทาเระให้ละลายไปทีละน้อย ๆ ค่ะ คนไหนที่แพ้อาหาร อย่าลืมศึกษาข้อมูลส่วนผสมให้ดีก่อนไปใช้บริการนะคะ
อิชิรัน ราเมง (Ichiran ramen) หรือเขียนเป็นภาษาญี่ปุ่นว่า 「一蘭」มีต้นกำเนิดราวปี 1960 เมืองฮากาตะ จังหวัดฟุคุโอกะ ทางตอนใต้ของญี่ปุ่นอันเป็นต้นกำเนิดของทงคัตสึราเมง จริง ๆ แล้ว ‘อิชิรัน’ เป็นชื่อร้าน ไม่ใช่ร้านขายราเมงทั่ว ๆ ไป แต่เป็นร้านที่พิถีพิถันในการเตรียมวัตถุดิบ วิธีการ และปรุงภายในเวลา 15 วินาที เขามีชื่อกฎของร้านด้วยนะ นั่นก็คือ “กฎ 15 วินาที” หมายถึง พอรับออเดอร์มาแล้ว ปรุงทีละชาม พร้อมเสิร์ฟภายใน 15 วินาที
สำหรับเรา... การไปเที่ยวคือการไปเปิดหูเปิดตา เปลี่ยนบรรยากาศจากแพทเทิร์นเดิม ๆ ใช้ชีวิตแบบที่คนท้องถิ่นเขากิน เป็น อยู่กัน เลือกนั่งรถไฟ รถเมล์ หรือเดินเท้าเอาแทนการขึ้นแท็กซี่หรือขับรถเที่ยว แบบหลังมันสะดวกสบายก็จริง แต่การท่องเที่ยวนั้นเราจะไม่รู้เลย ว่าคนที่บ้านเขานั้นมีความคิด วิถีการกินอยู่แบบไหน มันก็ไม่ต่างอะไรกับการเดินอยู่ในบ้านของตัวเองเลย ลองดูอย่างห้างสรรพสินค้า มีของให้เลือกมากมายและสะดวกสบาย แต่มันไม่สามารถสะท้อนภาพความเป็นอยู่ของผู้คนได้เลย
ทริปถัดไป พาเพื่อน ๆ ไปเยือนสถานที่ไหน ต้องคอยติดตามกันนะคะ แล้วเพื่อน ๆ มีเมนูไหนที่ถูกใจ อยากให้เพื่อนได้ลองชิมบ้าง อย่าลืมแนะนำกันเข้ามาด้วยนะคะ เผื่อทริปหน้า เราจะได้ไปหาของอร่อย ๆ ที่ญี่ปุ่นกินกันอีกค่า
